konuşmak

yüz kasları, ses telleri ve beynin koordineli çalışması ile elde edilen sonuç. akciğerleri de unutmamak gerek yardımcı rollerde.
nirvanası için ruhun katılımına ihtiyaç duyulur.

düşünüyorum da uzun zamandır pek konuşmuyorum.
konuşuyorum ama konuşmuyorum!
iş ve rutin dışında bir konuşma yok. duyguların coşup, kelimelerin sele dönüştüğü bir konuşma bahsettiğim. istekle, arzu ile yalvarırcasına, saldırırcasına, tırnaklarımla kazırcasına, can alır/verircesine bir konuşma bahsettiğim. tükendiğini sandığım ruhuma saldırıp, sulanmış beynime taaruza geçen bir konuşma.

oldum olası çok konuşan bir adam olmadım. anneler evlatlarını boşayabilse sırf bu sebepten benimki beni boşardı. kimi zaman defterin sayfalarına serpiştirdiğim bir kaç kelime, çoğu zaman zihnimde birbirine geçmiş düşünceler. kendime söylenmiş sözler. ama bunlar konuşmak sayılır mı?

konunun bir önemi yok! kimi zaman tipitipe duyduğunuz özlem ya da ne bileyim birlikte okunan kitapta geçen bir söz ve ya politik meseleler... mesele içinizde bir yere dokunup, yaşadığınızı hissettirmesi.

uzun zamandır bu şekilde konuştuğumu hatırlamıyorum! içerisinde kendimi bulamadığım dertler, sıkıntılar, mutluluklar üzerine bir kaç kelime sadece, hepsi bu. bir heyecanla başladığım her konuşmanın daha ilk bir kaç kelimesinde anlamsızlığına dair düşünceler ile boğuşurken buluyorum kendimi.

uzun zamandır konuşmadım.
ya siz?
konuşuyor musunuz?