dünyada kadın olmak

annelik, butun dunya kadinlari icin ortak, kutsal ayni zamanda zor bir zanaat seklidir.
daha hamilelik olayi baslar baslamaz, cocuguna endeksli bir yasam da baslamis olur onlar icin...
cocuk, dunyaya geldigi anda onunla cocuk arasindaki bag (gobek bagi)kesilir. oysa bu fiziksel bir kesme islemidir, bir omur boyu anne ile cocuk arasinda o gorunmez bag hep kalacaktir...
cocugunun cani yandiginda, onun da icinden bir seyler kopmasi hep bu yuzdendir... ve cocuk agladiginda annecigim annecigim diye aglamasi gene bu sebepledir.
o ateslendiginde basucunda bekleyen, ilk adimlarini atarken tanriya bu mucize icin aglayarak dua edendir anne.
okuldan ilk aferimi aldiginda, duydugu gurur annenin, kendini bir kral bir kralice gibi hissettiren gururdur ayni zamanda.
onu korur sarar sarmalar, hatta evde kazayla orasini burasini carpip yaralanmasini onlemek icin butun esyalarin koselerine kalin bandajlar bile yapistirir. sonra buyur cocuk, anne o zaman da disaridaki tehlikelerden endiselenir ve butun sehrin sokaklarini bandajlamak ister...
balkondan pencerelerden el sallar yavrusuna, onu gordugu son noktaya kadar.
bazen;- bu sefer de kalsin, almayayim ben idare ederim diyendir o , yavrusunun sevincine terkeder kendi ihtiyaclarini, cunku dunyada hic bir sey onun gulusu kadar mutlulugu kadar mutlu edemez bir anneyi...
bu boyle surer gider sonra allah omur verirse yavrusunun yavrulariyla devam eder analik yolculuguna...
dunyanin her yerinde boyledir bu meslek, anne her yerde annedir. afrikada da ayni kuzey ulkelerinde de ayni amerikada da ayni degismez bu surec.
butun anne olan kadinlar icin ayni kaderdir ’bir cocugun annesi olmak’ dunyanin her yerindeki kadinlara ayni gururu ve ayni zorluklari yasatir...cileli bir yolculuktur, ama sikayet etmezler bunun icin.
ve gururla omuzlarinda tasirlar bu agir sorumlulugu, tum dunyadaki kadinlar...