buruk sessiz bir elveda gibi dudaklarımdan düşen satırlarım ,cümlelerim yarım yamalak hüzünlerim vurdulu kırdılı ve umut denen neredeyse yok . demir pencerelerde gördük birbirimizi gözyaşlarımızda kuruttuk gözlerimizi gitme diyemedi ve gittim...
şimdi hangi sevmek alır içimdekileri ... korkularım kadar ağırım ve dokundukça çoğalıyor yalnızlıklarım .
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?