divan oteli

gezi direnişi sonrasında divan oteli anımdı...
divan otel önüne. sloganlar eşliğinde gittik...
çünkü biz faşizme karşı omuz omuzaydık, nasıl unuturduk kazanılmış parkın vefasını..
hastane oldular, sıcak bir anne evi gibi yuva açtılar, doktor oldular, en yakın korunak oldular, unutamazdık
bize yaptıklarını çünkü biz vicdanlı insanlardık..
otelin önününde sloganlar ve alkışlar;
’’divan sen bizim her şeyimizsin’’
’’divan otel, el salla’’
’’ müdür, buraya eller havaya’’ dedik.
geldi...
kamil berk sanırım oydu.. şık giyinimli oldukça kibar, düşünmeden kalabalığın tepkisine geldi, kalabalığın göbeğine geldi, mutlu ve gururluydu, gözlerinin içi gülüyordu..
’’çocuklar çok teşekkür ederiz’’ dedi, ama ’’bizi zor durumda bırakıyorsunuz’’ dedi kibarca..
(divan otele yapılan gözdağı, baskılar herkes tarafından biliniyor)
haklıydı ama sevgimizi ve teşekkürümüzü hak etmişlerdi, vefa borcumuz vardı onlara...
küçük bir kucaklaşma yaşadıktan sonra sevgili müdürümüzü kırmadan geldiğimiz gibi, parkın içine döndük..
çünkü daha fazla zor durumda kalmalarını istemiyorduk,
çünkü bu daha başlangıç direnecek çok şey var, ve divan otelin orada bizimle olması gerek hep..

bir beton bina ama öyle bir bina ki kocaman kolları olup insanların yaralarını sarıp sarmalayan kocaman beton bina; içinde çalışanları, sahipleri, müdürleri sayesinde insan vicdanına, kalbine vücut olmuş koca bir bina...
teşekkürler divan otel...

not: 09.07.2013 tarihinde yeryüzü iftarı ve divan otel vefası beni tarifsiz duygulara sürükledi.. ağladım, gurur duydum. bir olmak, birlik olmak içindeki renklerle müthiş bir şey