ilhan berk’çe bir şiir.
doğabilim
bitkileri öğreniyorum. otları, çiçekleri.
bir taflanı alıyorum. taflan bu diyorum.
başlıyorum incelemeye tutup iki ucundan.
bir pelin yaprağını koparıyorum sonra.
özsuyu çıkıyor elime. bir dalı kanırtıyorum
yininden. uzun, incecik bir söğüt dalını.
damarlarını sayıyorum, bir suya bırakıyorum.
dünyanın en güzel yeşili o zaman anlıyorum.
böyle bütün gün dolaşıp duruyorum.
sonra birden kağıda kaleme sarılıyorum.
(bkz: ilhan berk şiirleri)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?