değerleri için savaşan ve sonucunda ölen insanlardır. demek değildir ki bu, yenilmişlerdir. aksine uğruna öldükleri değerleri yüceltmiş ve ölümsüzleştirmiştirler. ben bu insanlara, "harcanmışlar" diyorum, biliyorum; haksızlık ediyorum. fakat bence, insan hayatından önemli hiçbir şey yok. bir parça topraktan, iktidar olmanın verdiği güçten bahsetmiyorum, bunlar zaten belli; aptalca. bağımsızlıktan, özgürlükten bahsediyorum. "devrim için ölenler mutlaka bulunur!" ölmeyin, ölmeyin. ölmek sizin bitişinizdir. siz, adınız altında söylenen o yürekten sözleri duyamayacaksınız, hakkınızda yazılan şiirleri, romanları, türküleri bilemeyeceksiniz.. adınız anıldığında sevinemeyeceksiniz, çünkü siz yok olacaksınız, toprak olacaksınız. varoluşunuz noktalanacak. yine de işte; evet, ölümsüz olacaksınız; ama ölümsüzlüğün tadını çıkaramayacaksınız. aslında ben de en ufak bir şeye inanabilseydim, bu inandığım şey uğruna canımı verebilirdim. böylece arkamda bıraktığım hayatım anlam kazanırdı, adım ve fikrim tanımadığım ağızlarda yinelenir dururdu. ne yazık ki yanlış kitapları okumuşum.. dünya ben ölünce yok olacak. ben olmayacağım. ölmemek için elimden geleni yaparım veya geciktirmek için. ha, öleceksem de, bunu istiyorsam da saçmalık için yaparım. dünyanın yok olmaması için canını verir misin deseler, hayır derim. evet, hayır derim. neyse ki bugün kıçımın üstünde oturup bu saçma sapan yazıyı yazabilmem için, zamanında biri değil, birileri canını vermiş. her konuda olduğu gibi, bu "fedailik" konusunda da kendimle çelişiyorum; ama sanırım en çok bu konuda çelişiyorum. o yüzden lütfen, he deyip geçin.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?