çocukluk

geçen gün 90ların çocukluğuna ilişkin bir video hazırlamışlar, onu gördüm. capri sun ı koymuşlar, çocukken en sevdiğim içecekti mesela, bitirince şişirir patlatırdım apartmanın önünde, yoldan geçen amcalar teyzeler kızardı habire... sonra süper babayı çalardık flütle, onu dinledim şimdi, baba bir masal anlat bana, içinde tüm sevdiklerim, içinde istanbul olsun diyor şarkı, benim içim yine gidiyor.
ateri vardı o dönemde bir de, ayrılmazdım başında. marioyu oynadım korku ve heyecanla, o tek boyutlu mantarlardan öyle ürkerdim ki, ama hayır, korkuya yer yok. aşk kutsal bir şey ben henüz bilmesem de, prensesi kurtarmam lazım derdim, anımsıyorum. sonra tabanca gibi bir şeyle kuşları vurmaya bayılırdım, kahkahalarımı ve maceralarımı gizlemişim o alete meğersem çocukken.

izledikçe içim gitti, o kadar güzeldi ki, böyle somut şeylerin kıymetini bilmezdim o dönemlerde, beraberinde bırakacakları anılar olacağını tahmin edemediğim için. çocuk olmak gerçekten çok güzeldi.