baris manco’nun en sevdigim sarkilarindan biri. bir ayrilik, bir huzun bu kadar mi guzel anlatilir, bilemiyorum...
kara haber tez duyulur
"unutsun beni" demissin
bende kalan resimleri
mektuplari istemissin
uzulme sevdicegim
bir daha cikmam karsina
sana son kez yaziyorum
hatiralar yeter bana
unutma ki dunya fani
veren allah alir cani
ben nasil unuturum seni
can bedenden cikmayinca
kurumus bir cicek buldum
mektuplarin arasinda
bir tek onu sakliyorum
onu da cok gorme bana
asklarin en guzelini
yasamistik yillarca
butun huzunlu sarkilar
hatirlatir seni bana
kirildi kanadim kolum,
ne yerim var ne yurdum.
gurbet ele dustu yolum,
yuvasiz kuslar misali...
selvi boylum senin icin,
katlanirim bu yazgiya.
boyle yazmissa yaradan,
kara toprak yeter bana.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?