böyle buyurdu zerdüşt

zerdüşt dagdan inmiştir 40 yasında,hikaye ilk insanların arasına inmesiyle baslar bir cok aforizma ve soyutlama vardır
kitap’ta,yılan demişti ki:’’iyilik ve kötülük tanrının önyargılarıdır’’
bu sözü insanca ve pek insancasında veya kendi özdeyişlerinin toplandıgı sonsuzlugun ufkunda adlı kitaplarda bu sözden önce baslangıc olarak aslın da her söz önyargıdır der önyargıya seslenir.bunu tanrı katına tasır,ve bu sonradan cok tutulan söze büyük katkıdır’’kendinin tanrısı olmak!’’
su halde bu kitabı eleştirirsek bu sözlerde nietzsche’nin kendi önyargısıdır,ve kendi çizdiği üst profil insana uzaktır ve gercek değildir,hayvanlarla konusmayı insanlara tercih eden zerdüşt kendi üst insan profilinde aslında miskin birini oynamaktadır,asıl olarak düşündükleri insaların umrunda değildir yani o dagda yasayan bir delidir,bir ahlak kuramı üstüne konusurken agzından bazen sadece nefret akar o bir hümaniste uzaktır,kendisi dogruluğun basından beri en büyük dostu olarak seytanı gösterir ona göre onun isyanı dogru ve gercektir
bir baska acıdan baktığımızda,bu kavramları tümden düşündüğümüzde,aslında görmemiz gereken bir din veya inanış değil toplumsal yaftalar,normlar ve korkak insandır,zerdüşt sadece bir bakıştır onun ters gelen tek yönü baska pencerelerde görüyor olabilmesidir,bir cok yargısı korkak insanadır,nietzsche der ki ’’düşmek üzere olan birini gördüğümüzde onu tutmayın bir de siz vurun!,söyleyin bana kardeşlerim sizce ben sadistmiyim böyle düşündüğüm için?’’ burda ögrenme ve yine insanların korkularına olan atıf vardır,düşmek ona göre gerceğin kapısıdır,üst insana gitmekte dibi görmekle baslamıyormuydu zaten!