ergenliğimin grubu. az bağırmadım içimden anne babama its my life diye. dönem sonlarında okula kasedini götürür, sınıfta dinlerdik arkadaşlarla. ortaokul kafasıyla çok çekici geliyordu bu adamlar bana. melodilerinde hep bir isyan, hep bir tepki vardı. dediklerinin çoğunu anlayamıyordum o zamanlar ama tahmin edebiliyordum. tahminlerimin ne olduğunu hatırlamadığım için doğru olup olmadıkları hakkında bir şey söyleyemeyeceğim. bir de always vardı tabii. avazı çıktığı kadar bağırıp yeah i will love you baby always diyordu uzun sarı saçlı adam. bu, ortaokul ingilizcesiyle bile anlayabileceğim bir cümleydi. o yaşlarda ingilizce şarkıların bir kısmını anlamak o şarkıya hayran olmak için yetiyordu.
3 hafta sonra istanbul’ a geleceklermiş. onları görmek, canlı canlı dinlemek çok etkileyici olabilir; hayal kırıklığı da yaratabilir ama. dedim ya ergenliğimin grubuydu onlar. o yıllardan sonra da pek dinlemedim aslında. muhtemelen olduklarından çok daha abartılı görüyordum onları. bu imajın bozulmasından korkuyorum.
(bkz: 8 temmuz 2011 türk telekom arena bon jovi konseri)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?