soluk almak güçlestiginde,yüregin susup, mantigin sürüklemeye basladiginda ayaklarini, daglara dönmeli yüzünü insan. yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüregini ferahlatacak; yeni insanlarla tanismali, yeni kesifler yapacak...hep isteyip de, bir gün yaparim diye erteledigi ne varsa, gerçeklestirmeyi denemeli!
her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklastigini; zamanin bir nehir, kendisinin bir sal olup da, o dursa da yolculugun devam ettigini anlamali .. bas döndürücü bir hizla geçiyorsa bir birinin ayni günler, her aksam ayni can sikintisiyla eve giriliyorsa, degistirmeye çalismali bir seyleri; küçük seylerle baslamali belki; örnegin, bir kaç durak önce inip servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüregine takmali günes gözlüklerini; gördügünü hissedebilmeli!
sagligini kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, degerli olabilmeli hayat! illa büyük acilar çekmemeli, küçük mutluluklari fark etmek için! baskasinin yerine koyabilmeli kendini; aglayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli! aglayana omuz, inleyene çare olabilmeli! su; adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamali; sevgisiz, soysuz kalarak!
dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alip, hapsetmeli kokusunu içine...günesin dogusunu seyretmeli arada bir, seher yeli oksamali saçlarini...karda, yagmurda; sevincine, coskusuna; firtinada boranda; öfkesine, isyanina ortak olabilmeli doganin! bir çocugun ilk adimlarinda umudu; bir gencin düslerinde gelecegi; bir yaslinin hatiralarinda geçmisi görebilmeli!
çalismadan basarmayi, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayi beklememeli! ama küçük, ama büyük; her hayal kirikligi, her aci; bir firsat yasamdan yeni bir seyler ögrenebilmek için; kaçirmamali! çünkü; hiç düsmemissen, el vermezsin kimseye kalkmasi için, hiç çaresiz kalmamissan, dermani olamazsin dertlerin; aglamayi bilmiyorsan, nesesizdir kahkahalarin; merhaba dememissen, anlamsizdir elvedalarin...
ne, herkesi düsünmekten kendini, ne; kendini düsünmekten herkesi unutmamali!
bilmeli; çok kisa oldugunu hayatin; hep vermek ya da hep almak için...sadece, anlatacak bir seyleri oldugunda degil, söyleyecek bir sey bulamadiginda da dinleyebilmeli!
akli ve kalbiyle katilabilmeli sohbetlere...hafizasi olmali insanin; hiç degilse, ayni hatalari, ayni bahanelerle tekrarlamamasi için! sorulari olmali, yanitlari bulmak için bir ömür harcayacak! dostlari olmali, ruhunun ve zihninin sinirlarini zorlayacak! herkese yetecek kadar büyük olmali sevgisi; ama, kapasitesi sinirli olmali yüreginin ki, hakkini verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir tesekkür, bir elveda için... yasam dedikleri bir sinavsa eger; asla vazgeçmemeli..sevmek ve ögrenmekten; ama, herkesi sevemeyecegini de her seyi bilemeyecegini de fark edebilmeli insan! tipki, her seye sahip olamayacagi gibi. ..
zamanin ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayati!
can dündar