akşamları oturup ağlamaklı ve yalnız
kucağında fotoğraflar, fakülte yılları
seksenlerde istanbul’da hüzün grupları
duygu yüklü sevgiler, kaçamak öpücükler
yirmi yaşın yüreğinde kaybettiği düşleri
caddeler boyuncagezdiği heyecan dolu günleri
toplanıp konuşurlardı, yaşama dair geceleri
gözyaşları süzülüyor şimdi düşündükçe hepsini
ana caddede kasabanın eczanesinde şimdi
saatlerce uzaklarda metropol hayatından
gündüzleri kar hesabı sevişmenin özlemi
çocukluktu gözlerine adanan şiirleri
(bkz: serdar keskin)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?