bindokuzyuzkırkbes

bir sezen aksu şarkısı.

gel asırlardan uzan da tut
ellerimi sımsıcak
yoksa bendeki çocuk da
böyle çaresiz kalacak
öfke ile beslenen çocuklar
yalnızdırlar

ve ümitleri çiçeklerden
acıları tarihlerden
senin gibi, benim gibi
onlar da hep insandılar
ve sevgiye inandılar
ve saygıya inandılar
senin gibi, benim gibi

onlar biraz terkedilmiş
biraz küskün çocuktular
sanki biraz incitilmiş
sanki yetersiz sevilmiş
sanki utandılar kavgadan
ve sustular

öp incilenen gözyaşları
kurusun inançlarında
sene bin dokuz yüz kırk beş
onlar da hep insandılar
ve sevgiye inandılar
ve saygıya inandılar
senin gibi, benim gibi

asırlardan uzan da tut
ellerimi sımsıcak
yoksa bendeki çocuk da
böyle çaresiz kalacak
öfke ile beslenen çocuklar
yalnızdırlar

ve asırlardan uzan da tut
ellerimi sımsıcak
yoksa bendeki çocuk da
böyle çaresiz kalacak
öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar