bilgiçlerin şiirleri

odamdaki klimaydı bazen yalnızlığım,
bazense sırtımdaki pike.
kimisinin ise peluş oyuncağıydı sadece.
ama hep masumdu,
kirli değildi.

kimse yalnızlık koymamıştı
sex shoptan aldığı şişme kadının adını.
natasaydı,pamelaydı adı,kirli ruhlarının oyuncaklarının.
hiç birinin oyucağının adı yalnızlık değildi benim peluş ayımın ki gibi.

kendimdi yalnızlığım.
beni narsist kılan duygumdu belki de.
git dedikçe geldi,
bıraktıkça cağırdı beni yine kendime.

kanmadım aslında ben yalnızlığıma,
işime geldi ona dönmek her defasında.
bana aitti çünkü,istediğim oluyordu.

dedim ya bazen pelus bi oyuncak,
bazense sigaramı paylaşan hoyrat bi rüzgar.

aldatmazdı beni,ne istesem o olurdu.
isim koymak istemedim ona,hep yalnızlığım dedim.

bana aitti,başkası bilemezdi,paylaşamazdı da zaten benim yalnızlığımı.

en güzel duygumdu yalnızlığım,
hiç yalnız bırakmayan,terk etmeyen ve her defasında beni güçlü kılan,
aşkımdı,en iyi dostumdu belkide.
zaten iyi geçinmek için ya aşık olmak gerek yada dost kalmayı bilmek,
yalnızlıkla,

bak yine yanımda bu gece.
geniş satır aralıklarıyla başlayan,
gittikçe daralan,deşerini anlarken tekrardan,
sayfayı yan kullanmamı sağlayan bir karalamamda.

kah bi kağıt müsvettesinde,
kah bi parça mürekkebteydi,
yalnızlık
ama hep benimleydi.