bilgiçlerin şiirleri

önümde yürüyordun,
başın mağrur,
bakışların beni okşayıp geçti.
dudakların ince bir kıvrımla bükülmüş,
gözlerinde ateş...
hem de öyle bir ateş ki,
kasıp kavuran, yakan, yıkan,
parçalayan bir ateş...
gururla güçlenip alevlenmiş bir ateş...
tutkuyla ve öfkeyle çevrelenmiş bir ateş...
hem de öylesine ki yaklaşmaya korktum,
gözlerimi alamadığım bu güzellikten kopmaya korktum.
ruhum bu ikilemde, nefes almaya korktum.
sonrası büyük bir şaşkınlık...
bu korkuya şaşkınlık,
kendi ruhumdaki keşfe şaşkınlık.
ruhuma bir fırça tutuştursam,
şöyle bir tabloyu baştan sona boyasa ne olurdu diye düşündüm.
kırmızı olurdu.
can yakan bir kırmızı,
ama aynı zamanda kurtaran,
beni ve seni kurtaran bir kırmızı...