sevdiklerimiz kayıp giderken hayatımızdan
bir tek yastıklar kalır gidenin ardından
ağlar o gözler,akar yaşlar durmadan
bir geri dönüş daha hayal olduğu zaman
bir şey yapamaz o an insan
elleri kolları bağlanmış yıldızlardan iplerle
nereye gitti göremez,o an koşamaz insan
gözleri bir kere kapanmış karanlıktan hüzünlerle
ne sen sus ne ben konuşayım bu akşam
öylece oturayım,iplerime bakayım
hüzünleri bana ver hepsini ben alayım
ya da bu hoyrat başımı dağlara taşlara vurayım
gözlerimin gittiği yere bakıyorum
kimse görünmüyor,kıpırdamıyor hiçbir şey
gözlerim baktığı yere kadar gidiyorum
yine de kimse yok boşunaymış her şey
başkası etti ben buldum yine bulacağımı
kayboldum kendimde,kendimden geçtim
bir bakışımla sıra dağları geçtim ama
ben sıkıldım artık,aramaktan vazgeçtim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?