artık en kalabalık yerlerde bile
önceden duymadığım bir duygu kaplıyordu içimi
kimsesizliğim büyüyordu sanki onca kişinin içinde
kimse bakmasın diye
kalbime sakladığım gözlerinden akan yaşlar
kayboluyordu binlerce kahkahanın içinde
artık son çiviyi de çakmıştım yorgun düşmüş,tükenmiş sabrıma
ve artık göz bebeklerimden kirpiklerime bile ulaşamadan
can veriyordu hayallerim
evet artık yalnızdım
ve yalnızlıktan tat alıyordum
alışıyordum yalnızlığıma
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?