kış ayının bu kuzeye özgü sıkıcı ve bohem havasında, yolunu kaybetmiş bir çocuk gibi kapı kapı dolaşıp elindeki kurabiyeleri satmaya çalışıyordu beti. her çaldığı kapı yüzüne kapanıyor, sanki herkes ondan kaçıyordu. gece için sığınacak bir yer bulmalıydı üstelik. hem usul usul yağan kardan saklanmak, hem de kurabiyelerini ve cüzzamlılara özgü siyah çarşafını kuru tutmak zorundaydı. parka doğru seyirtti ve mutlu prens heykelinin altına sığındı. ağır ağır yaklaşan ayak sesleri onu hem korkutuyor hem de bu havada yanlız olmadığını bilmenin huzuruyla uykusunu getiriyordu. ta ki ...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?