bilgi sözlük

milyonlarca bu tarzda entry var baslikta biliyorum, hatta silinecek ne lan bu denilip. belki cömez falan olurum, ama umrumda degil. zahmet edip de okuyanlar eminim bir seyler ögrenecektir. ya da ögrenmesin bu da umrumda degil. sadece icimi döküyorum ey yönetim.

yazarlara degil zaten biraz okurlara yönelik. o gidenler var ya, hepsi ara ara giriyor sözlüge. neyse bu lafı anlayacaksiniz bitince okumaniz.


sanirsam bir bucuk sene kadar önce sistematik kedi ve goetica’nin radyo yayininin sehvetine kapilarak baska bir nickle üye oldum canim sözlüge. bir ay icinde 1500 e yakin entry girerek gecemi gündüzüme kattim. tematik calistim ne bileyim benim icin önemli seyleri yazdim, keyifliydi. ilk posta yaprak dökümü diye tabir edilen yazar terkleri yasanmisti gerci ama su anda burada olmayan onlarca yazar, bu döneme göre daha aktif bir bicimde takiliyorlardi.

gel zaman git zaman ne yapiyorum ben dedim. ne ise yariyor bu yaptiklarim. ne olacak nereye.. isin felsefik boyutuna bile baktim. gecen sürede cok degerli insanlar tanimistim. emotion, imphotep, tandt, satolina, max vs gibi. ama sözlüge dair kafamda bir ton soru isareti vardi. ne yapiyoruz biz diye.

en sonunda aramizdaki samimiyete dayanarak gittim independence’ye kapa benim hesabi dedim. tam hatirlamiyorum cay koymaya mi gitti bir seyler oldu sigarakahvecikolata’ya havale etti beni. bir saatlik konusmamizda yarim paketten belki biraz daha az sigara ictigimi hatirliyorum, gerilmistim resmen, lakin hesabimi kapattirdim ama baska bir nickle yani deborah nickiyle daha az bir sekilde yazarak ama daha yogun takip ederek devam etmeye karar verdim.

inanan inanir, o belki 3 aylik dönemde yazilan bütün entryleri okumusumdur, yetmemis sözlügün bir kismini hatmetmistim, her seyden haberdardim. resmen bagimliydim. melankolik diyemiyordum, melankomik diyordum. sözlügün insan hayatine olan bütün etkileri bende mevcuttu. belki bundan yeni bir nickle uzaklasmak istedim, bilmiyorum nasil bir mantik yuruttugumu.

sonra araya yaz tatili girdi, bendeniz internetten uzaklasti ve garip seyler olmaya basladi. forumlar acildi tartismalar basladi, ucurulanlar oldu, terk edenler oldu vesaire.

bir sürü telefon görüsmeleri derken insanin icinde heves kalmadi. kalmiyor be sözlük. yoksa manyak miyim ben sabahin bu saatinde vicdan azabi cekip anlatayim bunlari.

o, bu, su derken hayattaki en büyük zevklerimden birinden mahrum kaldim. evet hic bir yerde agzimi acip tek bir kelime etmedim herhangi bir konuya dair, gittim olaylarin merkezindeki insanlarla konusmaya calistim. ama kacti bir kere o heves a benim salak kafam.

kimse anlayamadi insanlar arasinda ne dönerse dönsün, sözlük bu. bir sarki sözüne ihtiyacim oluyor google dan aratmak yerine ben hala burada bakiyorum ona. ne zamandir ugramamama ragmen. bulunca mutlu oluyorum. hani kendi kendime ne yapiyorum diye söylenerek tematik kastigim günlerin faydasini yasayarak görüyorum.

sözlügü sevilir yapan belki insanlardi ama sadece burada yazilanlardan ibaret degil ki hayatlari. illa her seyin bokunu cikarmamiz gerekiyor sanki. sevmiyor musun kardesim su nickteki yazari, takma. biri sana mi sulaniyor, ver agzinin payini sonra sallama. sanki sokakta kimse sulanmiyor, hadi sulanmiyor diyelim, sulansa bir daha disari mi cikmayacaksin da burayi birakip gidiyorsun sulanilinca. ama kiymetini bil elindekinin. kimse kalmadi sanirim benim o saydigim isimlerden bilmiyorum, ben tarayicinin sayfasina bilg yazdigimda bilgi sözlüge tiklamayi seviyorum, sayfa acildiginda bembeyaz ecis bucus olacak, ben sis temasini secmek zorunda kalacagim biliyorum, ara butonu calismayacak.. her seye ragmen bak burda derdimi anlatiyorum..

diyecegim su ki, giden gitti kalanlar bizimdir degil mantik, büyü yapiyor bu sayfa insana, bu sözlükteki insanlar degil.. buglariyla, temalariyla, iste bir ton sey. ve biz insan oğlu dedikoduyu gercekten cok seviyoruz. büyüdükce büyüyor olay. sebnem ferah’in bir sarkisi vardir korkarak yasiyorsan diye, densizin teki cikiyor, "o nietzsche’nin şiiri" diyor arkadaşına hava atmak için belki de, sonra ülkem insanina bir anda yayiliyor bu ve inaniyorlar!

mütamadiyen sacmaliyorum biliyorum ama cok rahatladim. böyledir iste bilgi sözlük. özlemisim, istedigim gibi sacmalayabiliyorum mesela, evim gibi hissedebiliyorum. heh bunu söyleyecektim. kim ne derse desin hissediyorum iste.. sevin burayi, kiymetini bilin, hala facebook’da bir fotograf sakliyorum, önümdeki bilgisayarda sözlük acik, bilgisayari "sözlügüm" diye taglemisim. hey gidi..