bir çocuğu izlerken gülen biri gibi gülmektir. çocuk hala saftır, temizdir ve dünyanın nasıl bir yer olduğunun farkında değildir.
sen artık ne yaparsan yap ne kendine ne dünyaya o çocuk gibi bakamayacağının farkında. yaşamaya devam etmenin sana getirebilecek olduğu mutluluğu umursamayan. yüzünde beliren her gülümsemenin bir başkasının yüzünden çalındığını bilen biri olarak. tüm dünyaya sanki o çocukmuş gibi bakarsın ve gülersin. çünkü büyüyen çocuklar görmüşsündür daha önce. belkide hayatta emin olduğun tek şeydir o çocukların masumiyetlerinin asla korunamayacağı. bu sahneyle daha fazla karşılaşmak istemezsin. kendi masumiyetini hangi an kaybettin? hatırlayamazsın. dünyayla beraber kaldıkça yozlaşmaya devam edecek olmaya dayanamazsın. dünyayı terk etmeyi tercih edersin. ve gülersin dünyaya, insanlara, kendileri çok mutluymuş gibi çocuk yapmayı düşünen çiftlere, ellerinde çay ülke kurtaran dayılara, arabasından inip kasına kasına yürüyen veletlere, doğruyu yanlışı kendileri yaratmış gibi emin ayıranlara gülersin. evrendeki tek kötülüğün insanlık olduğunu görürsün. acı bir olaydan sonra "insanlık nerede?" diye soranlara, "işte tam orada!" diyemezsin. farkındasındır artık, kimsenin bir suçu yok insanlığın doğası bu, kızmazsın artık onlara. artık onlarda diğer çocuklar gibi görünür sana "masum". senin için dönüş yoktur son kez gülümse, vedalar zaten acıklı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?