ben ruhi bey nasılim

edip canseverin 1976 yılında yazdığı ve ölmeden önce sahnelenmesini istediği şiiri,olduğunu ben de geçenlerden gittiğim aziz nesin devlet tiyotrosunda izlediğim oyunla öğrendim.gitmeden önce oyunda uğur polatın oynaması beni meraklandırıyordu.şimdilerde ise yazanın nasıl zaman,mekan,ortam ve koşullardan geçtiğini merak ediyorum.
ışıklar kararır sahneden iniltiye benzeyen bir ses gelir.birisi acılar içinde kıvranır.bir kadında bir çocuk hayaleti mi
bir çocukta bir kadın hayaleti mi
yalnızca bir hayalet mi yoksa.
hafif bir aydınlanma ile gözleri bağlı bir adam;uzun boylu,saramış ceketi,gömleği,pantolonu ve kahverengi ayakkabıları ile kırmızı örtülü yatağın üstünde kıvranır.gözleri kıvılcım saçar.sesi az önce annesi tarafından azarlanmış çocuk sesi tedirginliğindedir.çok sürmez azgınlaşır.itiraf eder,bazen suskunlaşır,başka sesler duyarsınız.tarif ettiği şeylerin acılar dolu bir hayatın hikayesidir.öyle tümceler gelir kulağa hemen idrak edemezsiniz;saklamışım anlaşılan
odasında yapayalnız doğuran bir kadının
dışa vurmak istemediği
ya da pek gereksinmediği
o iniltiyi andıran
duyurulmayan her şeyi.

çıkarken bahçe kapısını açık bıraktım
- çok yüksekti. deniz dibi renginde ve demirdendi. üstünde aslan başı
kabartmalar vardı. iki yanında çok yüksek iki duvar uzar giderdi.
dışardan çam ğaçları görünürdü. bir kırbaç gibi görünürdü. ve
ağaçların üstünde kırbaç kılıflarına benzeyen ve evlatlıkların mavi
pazen giysilerini andıran kalınlaşmış bir gökyüzü dururdu -
daha bunun gibi pek çok sıralı bağlı,arkası önü sobe olan tümceler deler geçer vücudunuzu.sonra arkada beliren diğer oyuncaların da katkıları büyüleştirir sahneyi.uğur polat bir görünür bir görünmez.bazen de durur çok uzaklarda kayalıklara yaslanmış rüzgardan savrulur gibi sallantılı bir şekilde hiç konuşmadan.
tam bir saat otuz dakika süren bu oyun her ne kadar koltukları rahatsız olan aziz nesin sahnesinde izlerken yorulsanızda pek çok soru ve cevapları ile izlenmesi gerekir.