bellum omnium cantra omnes

’insan insanin
kurdudur’ diyor
bir dusunur
ve ekliyor:
’bellum omnium cantra omnes’
yani
yatkindir savasa
birbiriyle herkes...

su sonuc cikar
bu saptamadan:
dogası geregi
savascidir insan...

dogruluk payi
var mi bu goruste?
yanlislik var mi?
varsa nerde?...

insan insanin
kurduydu belki
gercek kurttan
yokken farki...

onu kurttan
ayiran ozellik
akil olmali
ve uretkenlik

urununu
emeginin
alirsan, sevincle
dolar yuregin

ve hele ortak bir
yaratiysa bu
daha da buyur
mutlulugu

oturursun
ayni sofraya
emektas olmanin
mutluluguyla

simdi sormak
gerekir yeniden
insan insanin kurdu mu gercekten?

insan insanin
kurduydu belki
gercekten kurttan
yokken farki

ama gelisen
bir sey var onda
sevgiye, iyiye
dogruluga

yaratirken
emegiyle
yaratir cunku
kendini de...

soruyu yeniden
ve soyle sormali:
sevgiye, iyiye
barisa kim karsi?

emeginin
hakkini alan
ne cikar umar
savastan?

dunyayi ortakca
kardesce ureten
ne yarar umar
kotulukten?

simdi degistirip
bu kavramlari
yeniden ve soyle
soylemek olasi:

emekci insan var, baristan yana
dunyayi kardesce yaratan, ureten..
ve kurtlar - savasta cikarlari...
vurarak, kırarak, ezerek somuren

ataol behramoglu

buyuk usta guzel anlatmıssin lakin bunca karsicilikta yinede savasmak zorunda kalmak onuda anlatirmisin bana demek isterdim kendisine ki kimse mukemmel degildir.
"evladim gidecegim senin icin olecegim"