beklemek

peşi sıra hemen özlemek gelir. bu iki olguya da değer vermek gerekir. insanları beklemeyi de, özlemeyi de bilmek lazım. dokunmak güzel şey; ama beklemenin de, özlemenin de tadını çıkarmak gerek. telefonmuş, internetmiş derken zaten bu duyguları yaşamamıza izin vermez oldu her şey. ama aşktan bahsediyorsak, sevgiliyi beklemekten bahsediyorsak eğer, bunları da yaşamak, yaşatmak gerek.

ilişkide enteresan şekillerde yorumlayanlar, yaşayanlar var bunu. farklı farklı bekleyenler var.

sesli beklemek güzel değildir. ’ seni çok özledim, dön artık, gel artık, bıdı bıdı bıdı ... ’ demek hoş değildir. usulca beklemek lazım. bekleyebilmek lazım. ’ sürekli uzaktasın, seni beklemekten yoruldum artık ’ diyorsan karşındakine, ya da bunu bana diyorsan mesela, hiç beklemeden, kendine de zamana da yazık etmeden siktirip gidebilirsin.

insan sevgilisini bile bekleyemiyorsa kimi bekleyecek ki?