bedia akartürk

pipisik
hiç mi değişmez bir insan? şeklen değil bahsettiğim bu değişmeyiş ha... ruhen, insânen, seslen.

(tam otuz üç sene önce, bir abant gezimiz sırasında babam kasetini koymuştu vosvosun kasetçalarına, yol boyunca dinler kalmıştık; "tepsi tepsi fındıklar" şarkısı meşhur o zamanlar, o abant’a giden yolun üzerinde kütük depoları var hani, tam orada çalıveriyordu kar yağışı eşliğinde. biz, kız kardeşimle vosvos’un arka cam önündeki küçük bagaj içinde)

sesi de hâlâ aynı, neşesi de hâlâ yüzünde bedia akartürk’ün. bunca zaman geçmiş aradan, bir nota kaçır be kadın! "yok, olmaz!" diyor inadına o yıllara.

uzun ömürler versin yaşam sana.
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol