bebeğim oldu

sagopa kajmer eseri. şöyle ki;

hayatımın gerçek öykülerine ayrılan bir filmin soundtrackindeyim
bir yazar mıyım ? yoksa tek şiirlik şair mi ?
notumu verdi hocalarım nasihatı koydum cebime ve zorda kalana dek çıkarmadım.
ve ben bozuk paraydım anlaşılamadan çiklet oldum
ve ben bütündüm yarimi sevgilimde bırakıp yarimi sokağa attım
canımı yolda buldum, canıma teslim ettim, canıma okudu
rap canımsın !... canıma okudun canıma kastın
içimde saklı bir kaçak çocuk korku dolu bakışlarıyla gizlenirken iz bırakmış anılarıyla sevgili.
mutluluktan ağlak olmak artık bir seferlik bana da mahsus
anlamak kolaysa bak bi gözümün içine !...
yer mi len velet !?!?... sekiz senemle ben dalaştım kimsecikler yoktu mikrofonu mu buldum
içimi döktüm.
zihnimin derinliklerinde yaptığım kazılarda onca yılın çöpleri yatılı
onların içinde binlerce ölümsüzlük ölümü görmüş
kaybettiğim gülücüğü gül demeti halinde koymuşlar oysa ki suratıma
gömülü parmak izlerin omuzlarımda
gözlerimde bir filmsin. göz çukurlarımda uyuya kalmış bir bebeksin.
bende ninninim uyu....


dayan sabır gerek
yolun uzun, vakit kısa
ölüm yakın...
tanrım ona acı.
sebep-sonuç : gecem hüzün(dolu)

bilmecelere ısınamadım hele de senle ilgiliyse
sevemedim sualleri cevapların yetersiz kaldi
içime sinmemişti duyduğum yanıtların yarim
parçalandı ellerinde kum duvarlarım
ne hakla yarimi benden aldın ?
yine de bir günahkar göremedim seni
susar dudaklarım susar çocuklarım
bir vahada yolumu kaybettim
susar bu kuru dudaklarım
alışkanlıklarıma yoklama yaptım
girme sınırıma cephanen yoksa vururum tek atışta gözünün yaşına bakmadan
toz ol !....
bende başka bir çocuktum sende oyuncak oldun
tarihin sayfa aralarına kırmızı gülümü çoktan koydum
alacakaranlık geriye çekti güneşi
bir içim tütün tadını
kadın !.. özün toprağın buruk nefesi
kim der ki ; sago yaşamın minik bebeği ?
bir yaz akşamında hayata attım göz bebeğimi, bebeğim öldü....