ne derece durabilirdim ki yerimde oysa yazmak gerkiyordu.sözcükleri havada bırakmadan birer birer.çünkü başkalarınının aşklarını yaşıyordu insanlar.zannederek yaşıyorduk.sanıyorduk her zaman.kesin cümleler kuramayacak kadar korkutulduk.oysa herşey afişlerdeki kadar açık değil miydi.hepimiz diğeri oluyorduk sessizce.çünkü holywood artistleri gibi öpüyorduk sevgilimiz çünkü televizyondaki gibi sevişiyorduk ve herşeyin kitaplardaki gibi biteceğini zannediyorduk.
cevap arayanlar vardı.cevapları bu dünyada bulanlar vardı.ya deli ya ermiş ya da lider diyorduk.geç bulanlara ise rahmetli.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?