korku dolu çığlığım karman çorman
düşlerimi savurdu da uyandırdı beni,
çan sesine eşlik eden kuşların şakıması
çiçeklenmiş otların üzerini yaladı geçti,
düşümdeki dehşetin orta yerine
sabahın altın ışıkları sızıverdi sessizce.
bir gün öyle bir an gelecek ki
şafak bile kurtaramayacak beni
düşlerin gösterdiği yalanlardan
başka avuntum da kalmayacak o zaman
o kasvetli karanlıkta kala yaza
uyanmamayı tercih edeceğim bir daha.
(bkz: carl spitteler)
çeviren : oğuz yaşar a.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?