baran unal

kendisi akrabamdir.iki aralik gunu ted ankara koleji’nin catisindan duserek hayatini kaybetmistir.babasi ve biz yakinlari kendisinin cenazesinde adeta yikilmisizdir.kimse beklemiyordu bu olayi, o kadar gencti ki...henuz 15 yasindaydi.kendisiyle,sevgilisiyle,ulkesiyle kurdugu bir suru hayali vardi.bir ihmale kurban gitmisti kardesim...hepimiz cokmus son gorevimiz olarak kendisine hakkimizi helal ediyorduk ki hepimizin gozunden yaslar akiyordu...daha yasayacak cok gunu vardi onun...her olum erkendir diyoruz ya insan basina gelince anliyor gercekten.son soz olarak hastanede babasina "melekler beni cagiriyor baba" demis ve o gencecik,tertemiz cocuk hayata gozlerini yummustur.artik obur dunyadaki hayati baslayacaktir.bir ogrencinin catiya cikip oradan dusmesi icin mi senede 15-20 milyar para odeniyor sorusu geliyor insanin aklina.ancak ne desek bos artik,giden gitti acisi bizleri yakti.
canimiz...baranimiz...bizi koyup gittin ya simdi,hersey karanlik kaldi arkanda...ama cenazeni gorecektin kardesim,gerci gormussundur.sevenlerinin hepsi oradaydi,hepsi sana olan sevgilerini son kez gostermek icin toplanmislardi cami bahcesinde...biliyorum bizi seyrediyorsun su anda yukarilardan,cennet bahcelerinden bir tanesinden.
canimiz...baranimiz...
1990-...