insanin hayatindaki kahramaninin bir daha asla ama asla espriler yapamayacak, öğütler veremeyecek, sizi cekip ceviremeyecek olmasi demektir. var olan yalnizligin onbinlerce kat fazlalasarak cevrenizi sarmasi demektir.
evin icine toprak kokusu siner, ailenize guclu gozukmeye calisip kiyilarda koselerde hickiriklara bogulursunuz. bos duvarlara bakip onu hayal ederek yuksek sesle ozur dilersiniz iyi bir evlat olamadiginiz icin. ömrünü on dakika uzatabilme ihtimaliniz olsa her seyinizi saniye tereddüt etmeksizin vereceginizi dusunursunuz ama cok gectir artik. ölüm meleği gelip almistir coktan ruhunu bedeninden.
cemal süreyya'dan şu şiiri de birakayim suraya yeri gelmisken;
sizin hiç babanız öldü mü
sizin hiç babanız öldümü
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum
siz hiç hamama gittiniz mi
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum
tepede bir gök yüzü vardı yuvarlak
şöylemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum
siz hiç sabunluyken ağladınız mı
------------------------------------------------------------
huzur icinde uyu babam.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?