babam ve oğlum

fikret kuşkanın harika performansıyla akıllara kazınan ben hiç ağlamam diye övünen insanların bu iddialarını yer ile yeksan eden insanda mutad aralıklarla seyredilip de kanıra kanıra kendinden geçe geçe ağlama refleksi oluşturan hele de babasıyla kavgalı tiplerin bünyesi için fazlaca ağır kaçan son zamanların en içe işleyen türk filmidir...en muhteşem iki sahnesi ise sadığın oğlu eline sarıldığında çetin tekindorun sarsıldığı ve ağzındaki sigaranın bütün vücuduyla birlikte titrediği sahne ve özge özberkin "evlendim tabi evlenmez mi insan" ve "affettim tabi affetmez mi insan" gibi çaresiz ve çözümsüz ve insanı kederden çatlatacak kadar ağır bi sıkışmışlık hissi uyandıran sahne...