bedeninin terk ettigi yeri ruhuna terk ettirememek

gitmissindir sen.. yani kimseler goremez seni artik oralarda... oysa gittigin yer senin secerek gittigin bir yerdir.. bakarsin hersey cikar valizlerinden ama ruhun yoktur iclerinde...tasiyamamissin onu da kendinle birlikte... gelmemis seninle isyan etmis bu kez sana...dolasirsin guzellikler icerisinde de hissedemezsin gorursun sadece...."hayalet olma" durumu da boyle bir sey olmali beden gocmus obur tarafa ruh salinir durur hala bu tarafta...

terk ettiginiz yerde aklinizin kalmasi

istanbul’dan ayrılınca gerçekleşen durum.

aslinda; simitcisiz, cicekci cingene kizlarsiz, somun ekmeksiz, edirne peynirsiz, gozlemesiz, bazlamasiz, annesiz, babasiz, kardessiz ve akrabasiz, renksiz, yurtsuz, vatansiz yasamayi anlamak mis. ruhuna terk ettirememek, eskiden yasadigin yerleri...
’gonullu ama ruhsuz surgun’ de, diyebilir misim bu basligi acarken.

bedeni istediğin gibi yönlendirip ruhu kafalayamama durumu. ’haydi gitme vakti’ denince itaat etmeyen bir kedi ruhuna sahip olunca oluyor herhalde.

-çok saçma lan, durma burada, canın acıyacak bak, daha önce de yaşadın bunları, gidelim hadi...
+acıyınca var olduğumu anlıyorum...

(bkz: bok ye)

-başlıktan bir sik anlamamak?

+ruhunu sikmek o zaman!!