saçmalik

saçma olan şey, olgu.

yaşamın tanımına en yakın kelimedir. derinlere inilince, yazarken, kalemin ucuna bu sözcük gelir. güçlüdür, kapsamlıdır, korkutucudur; açıklayıcıdır, en açıklayıcı olandır. sıkışınca kullanılır, bir nevi kaçıştır. ama daha da ötesinde, varılabilecek en son noktadır. ilerlenir, ilerlenir, pek çok şey öğrenilir, yaşanır tabii bu arada, sonra, bir kayaya toslar insan. işte bu saçmalıktır. arada sırada -normal insanlarda çok nadir- kafaya dank eder. her.şey.bir.saçmalıktan.ibaret. ergenlik bunalımı denir, geçilir. bu "ergenlik bunalımını" koruyabilenler, hastalıklılar, büyümeyen kimseler saçmalığı kavrar. kendine karşı dürüst olur. saçmalığı anlar. saçmalığa karışır. o ilk kıvılcım saçmalıktır, evren saçmalıktır, tanrı saçmalıktır. saçmalığın üstüne temelsiz yeni mantıklı saçmalıklar eklenir. mülkiyet; beraberinde hukuk, hiyerarşi. soy çeşitliliği, soykırım. ayrım. temelsiz binalar öyle kuvvetlidir ki asla yıkılmaz. ama temelsizdir işte. saçmalık üstüne saçmalıktır.

bu kadar.

(bkz: bullshit)