asosyalliğimin sebepleri

yazıma herkese gönülden bir merhaba diyerek başlamak istiyorum.

öncelikle nedir bu asosyalliğimin derecesi bunu açıklayayım. yakın çevremde anlaşmakta zorlandığım 2-3 arkadaşım var ve şuan aramız iyi değil. ayrıca yeni bir arkadaş daha edindim şu sıralar , tahmin edersiniz ki onunla da çalkantılı her şey. sürekli anlattığı şeylere laf sokmalarımdan dolayı olabilir. sevgili durumum daha iç açıcı gibi gelebilir. seviyorum , seviliyorum. ancak şöyle bir durum var ki o ilişkilerde uzun süreli olmuyor. en uzunu 1 yıl 3 ay sürdü(orta okulda başlayan 6 yıllık aşk maceramı saymazsak).

ayrıca bu sorun için psikiyatra da gidiyorum. o da bana insanın sosyal bir varlık olduğundan bahsedip duruyor tabii ki. ama istediğim sosyallik bu değil. oturup erkeklerle kızlar ve seks hakkında konuşmak yapmak istemediğim bir şey ve galiba insan yapmak istemediği şeyleri yapmamalı. kız arkadaşlarımla da oturup dedikodu yapacak halim yok herhalde.

bölümümün hiçbir yakınlığı olmamasına rağmen geçenlerde acıkakademi.com gibi bi siteden kodlama ve yazılım öğrenmeye çalışıyordum. bunun hakkında sohbet edebileceğim bir kişi bile yokken gidip o yakın arkadaşım dediğim kişiyle kendi aşk hayatından mı sohbet etmeliydim ? kodlamada bazı değişkenleri falan öğrenebiliyorsun ama bu çok havada kalıyor. sen oraya o değişkeni yazdığında ve başka bir yere atadığında onu çalıştıran mekanizmayı bir türlü bilemiyor ve öğrenemiyorsun.

insanoğlu marsa gidecek , farkında mıyız? farklı sebeplerden dolayı yaklaşık 3 aydır bulunduğum şehrin merkezinden bile ayrılamıyorum. durum böyle olunca neye önem verebilir insan? uzay hakkında bilgilerim lise seviyesine , fizik hakkındaki bilgilerim üniversite seviyesine geçememişken soruyorum size a dostlar , bana bir şey katmayacak sosyalliği ben neyleyeyim?

vereceğim örnekler elbette bunlarla sınırlı değil. mesela hukuktan anlayan bir insanla bile oturup konuşabilirim. arkadaşlık kurabilirim. bana bir şey katacak herkesle sosyalliğe varım. ancak oturup boş beleş muhabbetler yapacağım insanla olan sosyallik onlarda kalsın diye düşünüyorum. ve emin olun çevremde bana bir şey katacak insan o kadar az ki! olanların çoğu paçalarımdan tutup aşağı çekiyor gibi hissediyorum. zaten hayatta bilgi olarak eriştiğim seviye yerlerde , tutup yerin diplerine çekmelerine göz yummam mı gerekiyor?

sosyalliğin faydaları yok mu diye soranlarınız olabilir. elbette var , insanı anksiyetelerinden ve obsesyonlarından genellikle kurtarır. kaç senelik ömrümüz var düşünelim bir. içtiğim sigarayı ve kalbimin hizasındaki ağrıyla uyandığımı düşününce (mühim bir şey değil kas ağrısı) önümde 200 yıllık bir hayat görünmüyor. kim yaşıyor 200 yaşına kadar diye soracak olursanız , tıp çok ilerliyor , ortalama yaşam sürenizi günümüze göre odaklamayın.

sonuç olarak durumlar böyle dostlarım. ne kadar çok isterim bilemezsiniz adam akıllı şeylerden sohbet edebileceğim , kendi alanımla ilgili tüm bilgisizliklerine göz yumacağım , aynı zamanda kendi alanlarıyla ilgili bilgisizliklerime göz yumup karşılıklı aydınlanma içine gireceğim insanlarla arkadaşlık kurmayı.

öncelikle (bkz: durumum yoktu okumadım)
daha sonra (bkz: okudum ama pişmanım)
sonuç 1 : seni (bkz: bigcoder) adlı yazılımcı bir yazar ile arkadaş edelim hem sosyal hem cinsel anlamda kodlama üzerine konuşabilirsiniz
sonuç 2 : sana sevgili lazım ama çirkin bir tipsin galiba. bu da seni sonuç 1'e yönlendirebilir

(bkz: bilgi günlük)