erdoğan emir

dün ilk kez dinledim, üstelik canlı daha önce bilmiyordum da, dün dinlediğimde adını da bilmiyordum.
sesini duydum ve kim bu ya dedim, nasıl bi şey bu sesinden harfler döküldüğünde kilitlenip kalıyorsunuz.
büyü gibi bir sesi var üstelik anlamadığım dilde söylüyordu ama anladım çünkü öyle bir söylüyor ki, türkünün içindeki acıyı, sevdayı, hasreti, ölümü, isyanı, yoksulluğu, yoksunluğu hissettiriyor hem de bütün zerrenize kadar.
böyle seslere insan kimliğini yakıştıramıyorum, yani bu insansa biz değiliz. seçilmiş insanlardan.

(bkz: tew veyvike )