benim adım kerim

1967 yapımı yılmaz güney filmidir. filmin son bülümünde baba ile oğlu arasında geçen dialog filme damgasını vurmuştur.

baba : mühim olan istemek değil, vermesini bilmektedir.yakınındakilere, uzaktakilere insanlara yardım için varlığını ortaya koyunca kişiliğini bulur insanoğlu. büyür, değer kazanır, sümüklü böcek olmaktan kurtulur, kutsallaşır ve yaşantısını hakeder.
yarının dünyası, böyle insanların çoğunlukta olduğu bir dünya olacak. kendini ona göre hazırla oğlum.
kendini ona göre hazırla ve yarının daha doğru ,daha mutlu , geliş şartlarını değiştirmekten, yarını uzaklara itmek isteyen hastalıklı bünyelerle, sümüklü böceklerle savaşmakla , kendi payına düşeni yapmaya çalışan babanı , sana gereken ilgiyi gösteremediği için hoşgör , affet.
oğul :sana söz veriyorum, bundan sonra sümüklü böceklere karşı savaşımda, bedenimle olmasam bile yüreğimle yanında olacağım.
baba: şimdi nereye gidelim oğlum ? malatya’ya mı yoksa diyarbakır’a mı ?
oğul: yetişmeni istiyorum baba, heryere, bütün sümüklü böcekleri yokedelim.
büyümek istiyorum baba, güölenmek, bedenimle ve kafamla yanında olmak istiyorum .
baba: yarın çok güzel olacak oğul.