okul eşofmanı

öğrencilere dayatılan komik uygulama.

insanların parası var mı yok mu sorulmadan, kendilerince nizam yaratmaya çalışan güruhun öküzlüğü. başka adı yok ki bunun? meb’in bundan haberi var mıdır yok mudur bilemem ama, dayatılan bu uygulamayı o zamanlar kimse farketmemiş bile. belki de para toplanıyor diye sklememişlerdir, bilemiyorum.

ilkokuldaydım, beden öğretmeni dizerdi bütün sabi sübyanı önüne başlardı nutkuna:

öğretmen: çocuklar, eve gidince annenizden şu kadar para isteyeceksiniz ve bu paranın okul eşofmanı için olduğunu söyleceksiniz, tekrar edin bakayım?
sınıf: okul eşofmanı için olduğ...
öğretmen: tamam tamam. evet, okul eşofmanı almayanları derse sokmuyoruz. bunu söyliceksiniz anlaşıldı mı?


bu sınıfın içerisinde asgari maaşın altında geçinenler de vardı, asgari maaş tutarında geçinenler de zenginler de... o dönem özel okullar öyle çok sükseli değildi. demek ki çoğu girişimci bir apartmanı satın alıp okula çevirmeyi henüz akıl edememişti o zamanlar. belki de parası yoktu lan kim bilir...
herneyse, eve giden öğrenci anne babadan para ister. "yok!" cevabını alınca kızar köpürür hatta ağlardı.

edebi taklalar atamayacağım, o kişi bendim evet.
1. hafta istedim, yok.
2. hafta istedim, yok.
3. hafta istedim, yok.
bende öğretmene söyleyecek yalan hiç yok. kalmadı yani. ilkinde babam iş gezisinde dedim, ikincisinde annem hastaydı dedim, üçüncüsünde ananem öldü dedim. bir çocuğun yalanı ne kadar inandırıcı olabilirse benimki de öyleydi.
4. haftada beden öğretmeni kulağımı çekti benim, eşofmanım yoktu. komik pembe eşofmanlarımla nizamı bozuyormuşum, onun kelamı yani bu, sınıftan atılmayı hak etmişim bilmeden.

gururum kırılmıştı, burnumu çeke çeke ağladım o gün. olmayan parayı verebilen kim var ki bu hayatta?