ağzım kuruduğunda idrarımla ağzımı ıslatıyordum

ne diyor bu adam diyeceksin di mi $imdi?

deme, oku once.

bu bir deprem gercegi, depremin en yalin gerceklerinden biri. 23 ekim 2011 van depreminde enkaz altinda kalip 2 gun sonra ancak kurtarilabilen bir yaralinin agzindan duydum ben bunu televizyonda.

okey oynuyormu$ bir cafede, sonra buyuk bir gurultu. ne oldugunu henuz anlayamadan kendini atmi$ okey masasinin altina, iyiki de oyle yapmi$. bina yukaridan a$agiya gelmi$ once, depremzede masanin altinda, bina parcalari masanin uzerinde ve o $ekilde her yer karanliga burunmu$ bir anda. 30 kusur saat masanin altinda, uzerinde binanin hepsi, beklemi$ kurtarilmayi. 30 kusur saat su icmiyorsun ve her taraf zifiri karanlik ve toz toprak, agzindan burnundan tozlar milim milim ilerliyor, tasavvur edebiliyor musun bunu?

edemezsin, ben de edemem kimse de edemez.

tasavvur etmesine gerek kalmaksizin bunu bizzat ya$ayan depremzede nasil yapmi$ bilmiyorum ama can tatli, susuzlugunu agzini idrari ile islatarak gidermi$. insan oyle bir durumda gunler boyu kalmak zorunda kalsa idrarini da icer, kendi bedenini bir yerden ba$layarak yemeye de ba$lar. madem hayatta kalmak zorundasin ve beslenebilecegin tek $ey kendi bedenin, kaninla idrarinla susuzlugunu gidermek zorundasin ve kendi bedeninle de kendini doyurmak zorundasin.

du$unmesi hayal etmesi bile guc degil mi?

sana bana hayali bile guc gelen bir $eyi hayatta kalabilmek ugruna yapmak zorunda kalanlar var.

bu bir deprem gercegi, depremin belki de en ciplak gercegi hatta.