yazık bu çocuklara

23.10.2011 tarihinde ahmet altan’ın köşe yazısıdır.

’’osman baydemir’in “yirmi birinci yüzyılda kurşun atmak haramdır... batıya 24 cenaze gitti, şimdi doğuya da 24 cenaze gidecek” demesinin üzerinden daha bir gün bile geçmeden açıklama geldi ordudan.

kırk dokuz pkk’lı öldürülmüş.

çukurca’daki karakolda öldürülen genç askerlerle birlikte 48 saatte bu ülke 73 çocuğunu kaybetmiş oldu.

arada pkk’nın yedi de üst düzey yöneticisi vurulmuş.

niye yaşıyoruz biz bu acıları?

pkk yöneticileri silahla amaçlarına ulaşacaklarını sandıkları için.

tamamen yanlış analizlerle, tamamen yanlış stratejiler kurdukları için.

hatayı yaşlılar yapıyor, bedeli gençler ödüyor.

yetmiş üç ölüm, dile kolay.

insan canını bu kadar değersiz gören hiçbir anlayış başarıya ulaşamaz bu çağda.

müzakere masası kurulmuşken bütün bunlara gerek var mıydı?

pkk yandaşları, savaşı şiddetlendirmeyi haklı göstermek için hükümetin yanlış ya da eksik uygulamalarını, kck operasyonlarını gösteriyor.

bu “bahanelerin” hepsini dile getirirken şunu düşünmek zorundasınız, bu bahaneleri koyduğunuz terazinin öbür kefesinde “ölüm” duruyor.

bu “nedenler”, gerçekten ölümle tartılacak ve ölümden ağır çekecek kadar kuvvetli nedenler mi?

bu hataların ya da eksiklerin giderilmesi tartışarak, müzakere masasında konuşarak mümkün olmayacak mıydı?

pkk’nın şiddeti böylesine körüklemesi çözümü kolaylaştırdı mı?

çözümü süratlendirdi mi?

kırk sekiz saatte 73 gencin ölmesi kürt meselesini çözdü mü?

çözer mi?

kürt meselesini konuşarak, anlatarak, yanlışları, eksiklikleri göstererek çözmek zorundayız.’’


ahmet altan’ı sevmeme rağmen gayet yerinde, gayet hoş bir yazı sunmuş bizlere. bu demek değildir ki, operasyon düzenlenmesin fakat pkk eylemlerine devam etsin.. asla böyle birşey söz konusu olamaz. yaşadığımız yüzyılda silahla mücadeleye karşıyız. hele hele böyle sorunlar için.23 acıyla başladı, yetmişlere çıktı.. daha da çıkacak gibi. neden? niçin? o vuracak, diğeri tepki verecek ve böyle ölümlerle beraber arapsaçına dönecek herşey.

insanlar bir satranç tahtasındaki piyon değiller. birilerinin kendi amaçları, kendi çıkarları için birilerinin ölmesi çok kötü. ne yazık ki geriye kalan tek şey acı.

ölen terörist "çocuklar" dağa çiçek toplamaya çıkmış değiller.

tabii ki yazık, onlara bile yazık. kimsenin canı cehenneme gitmesin ama illa debeleniyorsa lanetlenmek için; varlık sebebine ihanet ediyor, vahşette nam salıyorsa hiç de haline üzülünecek insan değildir bunlar.

"doğuya şu kadar cenaze, batıya bu kadar cenaze" lafı halt etmektir, ağzımı bozmayayım.

son şehit cenazelerinin kaçı batıya, kaçı doğuya gitti?

hâlâ doğu-batı, doğulu-batılı geyiği mi? yok böyle bir şey...

batıdaki herkes türk, doğudaki herkes kürt mü?

her kürt pkk’lı, her türk faşo mu?

ordu, türklerden mi oluşuyor sadece?

böyle beylik ve bir çeşit oryantalist, gerçeklikle alakası olmayan yorumlar saçmalamaktır, en hafif deyimle.