küçük kadın

grup sokak’ın bir şarkısıdır. hikayesi ise gerçekten acıklı;

"melek’ti küçük kadının adı ve erkek denen çömez hayvanın aklını ele geçirmişti meleğin tadı. yerdeki üç ızgaralı eski öğrenci sobasının ışığı aydınlatıyordu odayı. tek sevgi vardı odada ve de şeytanın adı. çiçeklerini açmış, çekyatın karşısındaki tozlu sehpanın üzerinde duruyordu sevgililer günü hediyesi güzel kasımpatı. o çiçeklerin arkasında saklanmış kamera, yalanı belgeleyecek bir oyuncaktı… melek yarı çıplakken, sevdiğini sandığı erkeğin çekyatında olmak istediğinden emin değilken, yani tamda 16 yaşında hala bir genç kızken yaşadı bu gizli kamera şakasını. belki erkeğin beyni de çıplaktı, belki o erkeğin beynini toplum çıplak bıraktı… cinsel bir tutkuyla internetten indirdiğim bu görüntü ile tanıştım melekle. içine almadığı için yediği tokatlarla geldim kendime. o içine aldığında bağırdı. erkek, bebeğin dünyaya giriş kapısına, sahteyi tatmış elleriyle hoyratça dokunduğunda meleğin ruhunu da aldı, hapsetti ve rahatladı. suçluluk duygusunu bastıramayan her canlı gibi meleği suçladı “neden bu yaşta benimle yattın, sen işe yaramaz bir kızmışsın” diye. melek yine bağırdı ama bu kez ben bile duyamadım o çığlığı.
filim bu sözlerle bittiğinde, sanırım melek giyindi ve dışarı çıktı. hızlı adımlarla evine gitti, külotuna baktı, artık küçük bir kadındı ve iç çamaşırını dolapta bir çekmeceye iyice sakladı, banyo yaptı ve yattı. rüyasında meleğe göründüm ona kaybetme dedim. kaybetme, son nefesini vermeden boyun eğme… senin acını ben emerim… sonra onu içime aldım, başımda müthiş bir ağrıyla uyandım. acı içimde yuvarlandı, ben acıma yalvardıkça o kocaman oldu yalvardıkça bir tümör oldu. aşağıdan, tam diyaframımın altından bastırdı, ben nefes alamadım, nefes alamadıkça da laroxyl aldım… birden içim isyana kalktı, aklım çok açıttı, acı midemi yaktı. hayalime koştum, kâbus klozetin kapağını kaldırdım ve bir şarkı kustum, adını küçük kadin koydum, artık karanlıktan korkmuyordum… "