sevginin bittiğini anlamak

sevgili tarafından sevilmediğini anladığın an dır.

alt başlık: menemen olayı.

yıl 2007

[aylardan kasım hatta, kasımın son günleri, beşiktaş’tan otobüse binmiş, fatih’te oturan sevgilinin evine doğru gitmektedir genç. çok hünerli bi kız arkadaşı vardır, anaçtır, kalbe giden yolları bilir. otobüs kabataş civarlarındayken genci arar...]

o:aç mısın bitanem? bişeyler hazırlıyım mı?

[gencinde canı menemen çekmiştir, hem mütevazi bir yemektir hem sevgiliyi yormaz falan filan diye ince ince düşünürekten]

genç: menemen yap bitanem ya, ekmek yoksa ben alıyım gelirken...

o: bitane al canım. sucuklu mu yapıyım peynirli mi?

genç: sucuklu yap hayatım ya ohh burnumda tüttü...

o: öptüm canım görüşürüz...

[genç eve gelir menemenini afiyetle yer, sevişilir v.s.]

yıl 2009

[aylardan ekim, galata’da bir cafe de oturmaktadırlar. 1.5 senelik bir ayrılık girmiştir araya, araya başkaları bile girmiştir hatta... bunun üzerine uzunca konuştuktan sonra barışıp tekrar başlamaya karar verirler. kolay mı 7 senedir beraberler...]

[genç, kız’a ilişkiye tekrar başlamadan önce sorar...]

genç: şimdi biz 1.5 senedir ayrıyız canım, hani araya başkaları girdi falan ya. hani benim salaklığım yüzünden ayrılmıştık ya...

o: off hani bi daha bu konuyu konuşmıycaktık...

genç: ya tamam konuşmıycaz söz. son bir soru sorucam ve bir daha biticek bu mevzu...

o: tamam ama bak son soru bu. söz verdin.

genç: tamam... bak sen tam benden vazgeçtiğin bir zamanda ben geri döndüm ve ben geri dönerken sana olan sevdamın farkında olarak kilolarca tonlarca pişmanlıklarla döndüm... korkum o ki artık beni sevmiyor olman. lütfen tek bi kere ve dürüstçe cevap ver. beni seviyo musun?

(kız ezbere bir dille)

o: evet evet evet. seni seviyorum. ve bu konuda hiç bir şüphem yok lütfen artık seninde olmasın...

genç: seni çok seviyorum...

o: bende...

[aylardan kasım hatta, kasımın son günleri, beşiktaş’tan otobüse binmiş, fatih’te oturan sevgilinin evine doğru gitmektedir genç. otobüs kabataş civarlarındayken çocuk telefonuna bakar arayan yoktur, otobüs karaköy’de dir yine arayan yoktur, unkapanına gelir, yine arayan yoktur, yavuz selim’de iken bu sefer genç kendi arar.]

genç: canım geldim ben bi durak kaldı. bişey lazım mı?

o: yok canım.

genç: yiycek bişey var mı evde kahvaltıyla duruyorum...

o: pek yok canım ya gel sipariş veririz olmadı.

genç: e menemen yapsan ya özledim hem...

o: ya canım bu mevsimde domatesler güzel olmaz ki boşver sen menemeni gel pizza falan söyleriz...

genç:_____________


[telefonu kapadıktan sonra durakta iner, melun melun etrafa bakıp...]

genç: vay be!

[...der ve zaten bir hafta sonra bir daha görüşmemek üzere ayrılırlar...]



bu kısa hikayenin anlatılış amacı sadece basit bir "bitiş"i göstermekti. gösterebildiysek ne ala.