atam

faruk nafiz çamlıbel’in harika bir şiiri,


bir yüz tanıdım, ruhuma nakşoldu zamanla,
bir yüz ki bütün hatları şimşekle doluydu,
ben yalnız onun resmine daldım heyecanlı,
benden çocuğum yalnız onun şi’rini duydu.

bir hüzne bürünmüştü cenazeyle düğünler,
bir damla yaş olmuştu denizler gözümüzde.
hasretle bakarken gecenin rengine günler,
seyretti yanan gözlerimiz fecri o yüzde.

tarih onun emriyle kımıldandı yerinden,
bir kaç yıla toplandı hemen bir çok asırlar,
isa eli geçmiş sanılır yurt üzerinden,
gül bahçesi olmuş dün ayak bastığı yerler.

ondan geliyor, her günümüz başka baharsa,
ondandır, ufuklarda ne ürperme, ne gam var.
kalbim nefesim dursa, düşüncem sona varsa,
dünyayı unutsam da unutmam bir atam var...