yalnızin durumları

ozdemir asaf’in yalnizlik paylasilmaz kitabinin sonunda yalnizlikla ilgili 20 siirden olusan bolumun adi.

i.
her seyi supurebilirsin;
sonbahari supuremezsin.

sen her seyi supurebilirsin;
sonbahari supuremezsin.

yalnizsa
surekli bir sonbahari
supurur hep.
dusunemezsin.

ii.
yanar
sobasinda
yalnizin
usuyen
bakislari.

lambasinda
karanliga donuk
bir isik
titrer
sonuk-sonuk.

penceresi
disina kapanmistir,
kapisi
icine ortuk.

iii.
yalniz
bin yil yasar
kendini
bir anada.

iv.
yalnizn
nesi var, nesi yoksa
tumu birdenbiredir.

v.
yalniz
bir ordudur
kendi colunde

sonsuz savaslarinda
hep yenen
kendi ordusunu.

vi.
yalnizin
sakladigi bir sey vardir;
boyuna yerini degistirir,
boyuna onu arara.
biri bulsa diye.

vii.
yalniz
hem bilgesi,
hem delisidir
kendi dunyasinin.
ayrica;
hem efendisi
hem kolesidir
kendisinin

tadini cikaramaz
gorecesiz dunyasinda
hicbirinin

viii.
yalniz
surekli dinleyendir
soylenmemis bir sozu.

ix.
sozunde durmasi
yalnizin yalanciligidir
kendisine.

..........
..........
(bkz: ozdemir asaf)

i.
her seyi supurebilirsin;
sonbahari supuremezsin.

sen her seyi supurebilirsin;
sonbahari supuremezsin.

yalnizsa
surekli bir sonbahari
supurur hep.
dusunemezsin.

ii.
yanar
sobasinda
yalnizin
usuyen
bakislari.

lambasinda
karanliga donuk
bir isik
titrer
sonuk-sonuk.

penceresi
disina kapanmistir,
kapisi
icine ortuk.

iii.
yalniz
bin yil yasar
kendini
bir anada.

iv.
yalnizin
nesi var, nesi yoksa
tumu birdenbiredir.

v.
yalniz
bir ordudur
kendi colunde

sonsuz savaslarinda
hep yenen
kendi ordusunu.

vi.
yalnizin
sakladigi bir sey vardir;
boyuna yerini degistirir,
boyuna onu arar.
biri bulsa diye.

vii.
yalniz
hem bilgesi,
hem delisidir
kendi dunyasinin.
ayrica;
hem efendisi
hem kolesidir
kendisinin

tadini cikaramaz
gorecesiz dunyasinda
hicbirinin

viii.
yalniz
surekli dinleyendir
soylenmemis bir sozu.

ix.
sozunde durmasi
yalnizin yalanciligidir
kendisine.

x.
yalniz’in odasinda
ikinci bir yalnizliktir
ayna.

xi.
yalniz
hep uyanir
ikinci uykusuna.

xii.
yalniz
kendi ben’inin
sen’idir.

xiii.
bir sozde saklanmis bir yalani
bir gozde okudugundan
bakmaz kendi gozlerine bile.

xiv.
hep susadiginda
o
kendi colundedir.

xv.
kendi oykusunu
ne anlatabilen
ne de dinleyebilen.
kendi turkusunu
ne yazabilen,
ne soyleyebilen.

xvi.
bir zamanlar guldugunu
animsar
da...
yogurur huzun’un camurunu
avuclarinda.

xvii.
yalniz
aranan tek gorgu tanigidir
yargilanmasinda
kendi davasinin..
her durusmasi ertelenir
kavgasinin.

xviii.
yalniz
hem kaptani
hem de tek yolcusudur
batmakta olan gemisinin..

onun icin
ne sonuncu ayrilabilir
gemisinden,
ne de ilkin.

xix.
yalniz’in adi okundugunda
okulda ya da yasamda
kimse
"burda"
diyemez..
ama
yok da..

xx.
uykunun duvarinda basladi..
onceleri bir toz golgesi sanki;
sonra bir yumak yun gibi.

ama simdi iyice goruyor
orumcegin agini
gun gibi

xxi.
yalniz
duymus oldugunun sagiri,
gormus oldugunun koru
dur..

olur olur oldurur,
oldurur oldurur olur.

duyduklarini unutur,
duyacaklarini dusunur.

xxii.
yalniz’in adina
hic kimse konusamaz..

o
kendi kendisinin
sanigidir.

xxiii.
yalniz
onceden sezer
sonra olacaklari
paylasacak biri vardir;
anlatir anlatir ona
olanlari, olmayacaklari.

xxiv.
her leke
kendisiyle cikar.

(bkz: ozdemir asaf)