yine iyimserlik üstüne

bir nazım hikmet şiiri


sağlığımda açıldı kosmos yolu,
moskova’da açılış törenindeyim.
avucumda bir çocuğun sarışın eli,
bir yılbaşı ağacı önündeyim.

biliyordum, yaşına bile gelmeden,
gözlerinde sırça toplar yanan çocuk,
yolcu füzeleri güneşe doğru, yıldızların arasından,
balıklar gibi sessiz sedasız akıp gidecek.

ama füze yolcuları yola çıkabilecek mi pasaportsuz?
bilet olacak mı? parayla mı alacaklar?
ve uzaklaşıp karpuzlaşır, elmalaşırken dünyamız,
ıstıratosferde savaş füzelerine mi rastgelecekler?

beni ilgilendiren bavullarının eşyası değil,
yüreklerinin yükü.
korkuyorlarsa kimden, neden, niçin, nasıl?
ya ara hırsı? emir verme merakı?

yüzüne yılbaşı ağacının telli pullu
aydınlığı vuran çocuk,
belli, bilmiyorum neden, ama belli
yaşayacak benden iki kere çok.

kosmosa filan gidip gelecek. iş bunda değil.
yeryüzünde görecek mucizenin büyüğünü :
tek insan milletini pırıl pırıl.
ben iyimserim, dostlar, akarsu gibi...