tartışma

usulune uygun oldugu surece,fikrileri gelistirmeye,konulari degisik acilardan daha etrafli bir sekilde kavramaya yaradigi asikar olan eylem.

bir konu hakkinda farkli yorumlarin dile getirildigi durum.

insanlarin birbiriyle olan fikir ayriliklarini haykirdigi hodo.
(bkz: yavas indir)
(bkz: gencim guzelim seni uzerim)

en komikleri cocuklar arasinda gecen hararetli konusmalardir.uzar gider..taa’ki bir buyuk,olaya mudahale edene kadar..
-en onde ben vardim!
-hayir ben senden once geldim!
-bana ne!dun sen ondeydin,bugun ben gecicem!
-hayir ogretmenin dizdigi gibi siraya geciyoruz,onde ben vardim!

tartismadan sikilan insanin emir niteligi tasiyan kelimesidir.

(bkz: tartısmadaki sonuc)

tartısmada hiç bir zaman yarar görmedim
bir konu varsa ortada ve savunucuları;
asla objektif bir sonuc yoktur,tartısan tarafları tatmin etmiş ve sonuc itibariyle dogruya ulasmıs görmek mümkün değildir...
bunun nedeni;tartısmanın monarşik yapılıyor olmasıdır!

bir genişleme ve düşünme tartısmanın içinde yasamayı sevmez,buna diyalog en azıdan izin vermez.özde kişi bir seyi savundugu an bir daha onu incelemez ve onu ölçmez,artık kabul etmiştir ve o ugurdadır...

eger olurda kişi düşüncesinin yeterli olmadıgının farkına vardıysa(bu büyük bir bakıs acısı gerektirir) o zaman o genelde susarak düşüncesini en azından yanlış oldugunu kabul etmeden tartısmaya son verir...
böyle bir sonuc dahi tartısma için yararlı denebilir...
kanımca;en etkili sonuc ve bilgi aktarımı tartısma değil,monologtur...

1.türk insanının kavgayla eş anlamlı olarak algıladığı, karşılıklı iki görüşün kıyaslanıp tartılması işi.
2.tartış emrinin olumsuzu.

diyaloglar karsilikli yapilan konusmalardan meydana gelir. monologlar ise tek kisilik konusmalardir.
tartismalar ise diyalog duzlemi icerisinde degerlendirilir.
en saglikli sonuclar, tartisildiktan sonra ulasilan sonuclardir.
bir de iki monologun bir diyalog etmeyecegi gercegi vardir.
lakin consepte uygunluk acisindan burada, monologlarin diyaloglara donusturulmemesinde de hayir vardir.
diyaloglarin bir sure sonra, tartisma sekline donusmesi, kacinilmazdir.
bu yuzden monarjik idarelerde monologlar her zaman
tercih edilen iletisimsizlik yoludur.
kisi konusmak istiyorsa, kendi kendine de konusabilir. hem anlatir hem dinler. hem yazar hem okur.
sonra da kafayi yer, sokalarda kendi kendine konusurken gordugumuz insanlara, donusuverirler bunlar.

insanların birbirlerine tart atmasıyla gerçekleşen olay.

(bkz: tartisma saati)

bireyler birbirini dinledikleri zaman yapılması makbuldür. aksi durumda kirlilikten başka bir şey değildir. adabı vardır.

çok nezih olunca tatsız oluyor.