bıçkın gençlik

ben bu gruba nedense yalnızca oğlan çocuklarını dahil ediyorum. abazanlar evet, fakat aynı zamanda isyankarlar. kızlardan, otoriter babalarından, onlara takmış hocalarından çok çekerler. allah’ın çileli kuludur her biri. üç-beş düğmesini açmadan gömlek giymezler. kuaför ayakkabısı (veya siyah renkli palyaço ayakkabısı) favori ayakkabılarındandır. saçlarını jölelemeden evden dışarı adımlarını atmazlar. delikanlıdırlar tabii, maçodurlar, serttirler, ağırdırlar. gece hayatına çok meraklıdırlar. uyku saatinde evde pineklemek ölüm gibidir. kapıdan çevrilince hırs yapar, bir yol bulur ve içeri girerler. o denli azimlidirler. iki kez çıktılar mı dışarı, gecelerin adamı olurlar. "bacım" lafını çok sık kullanırlar, yeri gelince bacılarına da kayarlar. parkta otururlarken bir aile geldi mi "öf, pöf" der, sigaralarını kıçlarının arkasına gizlerler. bıçkın gencin en korktuğu şey, bir yerlerde ailesiyle görülmektir. ailelerinden utanırlar. öyle salaktırlar... sigara içmeyi bir matah sanarlar. sigara kesmez, ortak kullanım alanlarında ot içerler. ot kesmez, pıta terfi ederler. e, bok yerler. bununla kalmaz, arkadaşlarını da bu tür şeyler yapmaya teşvik ederler. herkesin öğrenmesini isterler tabii bu yaptıklarını. fotoğraf çekilirler. ot bulamadılar mı ocb paketinin resmini çekerler, msn displaylerine koyarlar. dedim ya, herkesin öğrenmesini isterler yaptıklarını. havası olmalı!

şöyle tanımlarlar kendileri:

piçlikmi?= üstümüze yok...
sevgimi ?= ölümüne...
aşk mı ?= çok ateşli...
para harcamak mı?= limit tanımıoruz...
içmekmi?= sabahlara kadar...
gezmek mi?= ayaklarımız şişinceye dek...
kavga mı?= atara atar,satıra satır...
dostluk mu?= dostumuz için can veririz...
korku mu?= sadece allah...
cesaret mi?= çooooooookkkkkkkk...
adrenalin mi?= patlıyoruz...
huzur mu?= işte bizde bu hiç yok...