mahallede bomba patliyor

didem madak’ın pulbiber mahallesi kitabından bir $iir.

mahallemizde bomba patladı
martılar çok uçtular
mahallemizin çığırtkan gözyaşları olup havaya saçıldılar
bu bir çocuk romanıydı, artık anlaşılmıştı
çocuk sonunda ölecekti, geleneklerimize göre
son duası olarak patlamış mısır sunacaktı tanrıya
bu bir oyun romanıydı, bir araf
sırtından bıçaklanacaktı daima çocuk
sendemibrütüs balığı kızartacaktı şiirin kara tavasında
yanında roka, üstüne tahin helvası
şangur şungur bir romandı bu, anlaşılmıştı
gözlerdeki buğu camlar gibi kırılıp inecekti aşağıya.
biz de ölmüş olabilirdik dedi leman
bu söz nedense aklımda kaldı.

bazı geceler uyanıp sigara içiyorum karanlıkta
odamdaki aynada yanıp sönen küçük kırmızı bir yıldızım
musevi bir kadının ruhu dolaşıyor evde, ya da müslüman
ya da ateist bilmiyorum
gelip yamuk tabloları düzeltiyor, biraz çorba içiyor mutfakta
sanırım yağmuru yapısalcı bir yaklaşımla karşılıyor
saçma bir kadın, anlaşılmaz
ama iyidir saçmalamak dostlarını satmaktan
iyidir adanmak, yalandan
bir çocuk romanı olarak anlaşılmıştım artık.