leğende yıkanmak

çok küçükken soğuk kış günlerinde sobanın yanına koyulan büyük legen içinde anne tarafından yıkanmaktır..utanıp pipi kapatmak,legenden dışarı su sıçratınca kafaya tas yemek bu durumun olmazsa olmazlarıdır

şimdi popomuzun bile sığmadığı o leğenlerde yıkanmak bir yana, kulaç bile atarmışız.
(bkz: anne babadan çocukluğumuza dair anılardan)

(bkz: sabun koydum legene gor basima ne gele)

küçük emrah’ın filmlerinde mutlaka yer alan bir sahne.

vakti zamanında almanya’da çalışan gurbetçi vatandaşlarımızın banyo ihtiyaçlarını bu şekilde karşıladığı ve bu konuda komik anıları olduğu rivayet edilir.şöyle ki:
almanya’ya turist olarak giden ve diğer gurbetçi vatandaşlarımızın yanında kalan kişi,biz buna s kişisi diyelim,yoldan gelince bir duş almak ister.peki derler,kırmızı banyoyu mu istersin yoksa maviyi mi?s kişisi şaşar tabi vay be lükse bak diye düşünür.hmm mavi olsun der ve önüne getirilen mavi leğenle dumur olur.işte bu da böyle bi anıdır.gereksiz midir,evet.olsun ben yine de anlatmak istedim.

(bkz: lazimlik)

kuvetin bir hayal ürünü olduğu zamanlar,insanların yıkanmakta ve bişileri yıkamakta kullandığı genelde plastikten yapılmış tekne.

çok eskiden sobalı evlerde pazar günü yapılan eylem,anne öyle bir kese atardı ki,banyo yaptığınız birgün sonra bile mutlaka anlaşılırdı,7 gün duş almak o zamanların haftada birgün yapılan banyosunu tutmaz.

çocukluk anılarındandır.
kafaya vurulan maşrapayla anılardan sıyrılıp küvete jakuziye geçilmiştir .
elleri birbirine bağlayıp aman odanın bir yerine su sıçramasın diye çabalamaktır , köpükten dolayı yanan göze ta ki anne su dökene kadar kıvranmaktır . leğende biriken su da kendine havuz yapmaktır.

zamanında sanayi tüpü gibi kazanlar vardı banyolarımızda, altından odun atarak yakardı analarımız. tabi o zamanlar duşakabin falan yoktu leğeni ortaya koydu gibi anam önce abimi sonra beni yıkardı. kazandan biraz sıcak su çeşmeden konan soğuk su elde bi maşrafa ister bakır ister plastik.. seksenlerin sonu doksanların başından bir kare sadece