abdurrahim karakoc’un vur emri isimli kitabından bir şiir ki benim en sevdiklerim arasındadır bazen duygularımı o kadar güzel özetliyor ki şöyledir kendisi :
ben nefret eyledim sizin gerçekten
yalanı severim, yalanı gayrı..
tiksindim bülbülden, gülden, çiçekten
yılanı severim, yılanı gayrı..
’sapıtmış bu’ diye beni yeriniz
hakkımda bin türlü hüküm veriniz
omuzumda yüktür dirileriniz
öleni severim, öleni gayrı..
uzun yaşamayı saymadım sanat
kurda yürek oldum,kartala kanat
oturup ağlayan korkağa inat
güleni severim, güleni gayrı..
iyinin ardından ’kötü’ demezdim
kötünün elinden ekmek yemezdim
birlikten kopana selâm vermezdim
böleni severim, böleni gayrı..
yıllarca boş yere canımı sıktım
nihayet yol buldum, çığırdan çıktım
’bey’den, ’efendi’den, ’sayın’dan bıktım
’ulan’ı severim, ’ulan’ı gayrı...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?