aşure

bizdeki söylence ilk entiride verilmiş. alıntılıyorum

"efendim nuh tufani olduktan sonra insanlarimiz yeryuzune tekrar cikar ve bir zaman sonra erzaklari bitmeye yuz tutar.artik oyle bir seviyeye gelinir ki hicbir seyden yemek yapilabilecek oranda kalmamistir.hepsi azar azar kalmistir.bunun uzerine o insanlar ellerindekilerin hepsini karistirarak asureyi elde ederler."

güzel sevimli bir hikaye. yeni bir başlangıç, a niv hop filan vs..

incil'deki daha doğrusu eski ahit'teki yaratılış bölümüne, ki burası tevrat kısmına giriyor.. (eski ahit'teki ilk beş kitap tevrat oluyor) bakalım.

nuh'un gemisi karaya oturduktan sonrasını anlatıyor
http://biblehub.com/genesis/8-20.htm

20 Then Noah built an altar to the LORD, and took of every clean animal and of every clean bird and offered burnt offerings on the altar. 21When the LORD smelled the pleasing aroma, He said to Himself, "I will never again curse the ground because of man, even though man's inclination is evil from his youth. And I will never again strike down every living thing as I have done.

şöyle oluyor.. nuh bir sunak hazılıyor. temiz hayvanlardan (koyun vs) ve kuşlardan alıyor (tavuk vs.) ve burnt offering yapıyor.

burnt offering şu demek, bir ateş yakıyorsun, kestiğin hayvanı parçalara ayırıp etlerini ateşe atıyorsun ve yanıyor. o kadar yani. eti yemiyorsun. sadece yakıyorsun.

neyse, mevzuya dönelim.. yanan etlerden çıkan "huzur verici" koku göğe yükseliyor bu da LORD'un (Tanrı dememiş) çok hoşuna gidiyor..

bir tuhaflık var mı? bence var.

devamı da enteresan. LORD diyor ki.. "bir daha asla insanlar yüzünden, insanın genç yaşından itibaren ("doğuştan") kötücül bir varlık olmasından dolayı dünyayı cezalandırmayacağım. bir daha asla bu sefer yaptığım gibi can taşıyan varlıkları yok etmeyeceğim..

tuhaf.. çok tuhaf. bu dünya tuhaf.