aşk

sigara gibi.

sigaradan bir nefes alıp biraz bekliyor, biraz düşünüyor, sonra sigara akıllarına gelince bir nefes daha alıyor, mutlu oluyor, gül gibi geçinip gidiyor insanlar gözlemlediğim kadarıyla. ama ben sanmıyorum ki elimde sigara varken durup uzaklara bakayım, düşüneyim, illa bir nefes daha, bir nefes daha almam lazım. bitince de bir yenisini yakmam lazım. ve yanımda sadece bir adet sigara olduğunu biliyorsam da bitince mutsuz olacağımı bildiğim için içmemeye çalışırım onu.

kısacası bu kişisel entryde çok aşk acısı çektiğimi, çekmemek için ne yapmam gerektiğini de bildiğimi, ama yapamadığımı, ve dolaylı olarak da sigaraya başlamamam gerektiğini anlattım.

(bu arada sigara içen biri değilim. ama sarhoş olunca da bir paket bitiririm. yoksa sigara gerçekten iğrenç bir şey)


(bkz: entrynin sonuna dogru sacmalamaya baslamak)

(bkz: sigara icmek oldurur)

(bkz: aşk için ölmeli aşk o zaman aşk)